Niniejszy artykuł stanowi wprowadzenie historyczne do reszty treści prezentowanych na stronie.
Pierwsze urządzenia wspomagające obliczenia matematyczne powstały w starożytnym Egipcie, Rzymie oraz Grecji. Pierwszym znanym, bardziej skomplikowanym przyrządem służącym do obliczeń był datowany na ok. IV wiek p.n.e. abak (łac. abacus, gr. ábaks) a w 967 r. Gerbert Aurillac skonstruował pierwsze znane liczydło.
Pierwszą znaną maszynę liczącą zaprojektował Leonardo da Vinci (prace nazwane "Codex Madrid"). W roku 1968 została ona odtworzona przez dr Roberto Guatelliego znanego eksperta w dziedzinie twórczości Leonarda (dzisiejsze dzieje tej repliki są nieznane i nie wiadomo gdzie ona się znajduje).
W 1616 r. szkocki matematyk John Napier (Neper) zastosował do obliczeń pałeczki (pałeczki Nepera), które pozwalały na znaczne przyspieszenie żmudnych obliczeń. Jego wynalazek zapoczątkował rozwój urządzeń analogowych służących do liczenia.
W 1622 r. angielscy matematycy E. Gunter i W. Oughtred wynaleźli suwak logarytmiczny.
Twórcą pierwszej w historii mechanicznej maszyny do liczenia jest Wilhelm Schickard (1592-1635), który przez długie lata był zupełnie zapomniany. Schickard opisał projekt swojej czterodziałaniowej maszyny (dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie liczb całkowitych), wykorzystując udoskonalone pałeczki Nepera w postaci walców, w liście do Keplera, któremu miała ona pomóc w jego „astronomicznych” rachunkach.
Niestety jedyny zbudowany egzemplarz maszyny spłonął w niewyjaśnionych okolicznościach, a dzisiejsze jej repliki zostały odtworzone dopiero niedawno na podstawie opisu z listu do Keplera.
Blaise Pascal (1623-1662) pomógł ojcu, który był poborcą podatkowym. Wyprodukowano około 50 egzemplarzy Pascaliny do liczenia w różnych systemach monetarnych, a część - dla różnych miar odległości i powierzchni. Pascalina wykonywała tylko dwa działania (dodawanie i odejmowanie), miała także pewne możliwoci zapamiętywania niektórych wyników pośrednich.
Abraham Stern (1769-1842), z zawodu zegarmistrz, wykonał serię maszyn, które poza czterema działaniami podstawowymi, wyciągały także pierwiastki kwadratowe. Jedna z jego maszyn, raz uruchomiona, potrafiła wykonać za pomocą mechanizmu zegarowego wszystkie operacje bez ingerencji człowieka. Maszyny skonstruowane przez Sterna okazały się jednak mało praktyczne ze względu na wyjątkowo delikatną budowę.
Joseph-Marie Jacquard (1752-1834) - ukoronował w 1805 r. kilka wieków rozwoju urządzeń z kodem sterującym procesami (pozytywki itp.), konstruując we Francji krosna, w których kod na taśmie perforowanej sterował haczykami wybierającymi nici odpowiedniego koloru do wzorów na tkaninach. Pomysł ten inspirował Babbage'a i Holleritha, a jego wpływ sięgał aż po von Neumanna, którego ojciec bankier kredytował na Węgrzech inwestycje związane z krosnami Jacquarda.
George Boole (1815-1864) - matematyk z uniwersytetu w Cork (Irlandia), choć nie skonstruował żadnej maszyny, ma unikalny wkład w konstrukcję bramek logicznych komputera, które są budowane według praw stworzonej przezeń algebry, zwanej algebrą Boole'a. Ta sama algebra zapoczątkowała w połowie XIX w. logikę matematyczną, dostarczającą teoretycznych podstaw informatyki (zagadnienia obliczalności itp.) i metod automatycznego dowodzenia twierdzeń.
Herman Hollerith (1860-1929) - jako pierwszy sięgnął po elektryczność, jako źródło impulsów i energii maszyny liczącej. Rozwinął także postać karty perforowanej, na której zapisywano dane i zbudował elektryczny czytnik - sorter kart. Niewątpliwym sukcesem Holleritha był spis ludności w Stanach Zjednoczonych (1890 r.), którego wyniki zostały całkowicie opracowane za pomocą jego urządzeń na podstawie danych zebranych na kartach perforowanych.