Styl romański przejmuje wiele elementów charakterystycznych ze sztuki wczesnośredniowiecznej, jak np. geometryczną ornamentykę, plecionki, ozdobne motywy zwierzęce. Początkowo (XI w.) rozwiązania konstrukcyjne przeważały nad dbałością o formę. Dopiero dojrzały styl romański (1-sza połowa XII w.) doprowadza do pewnej harmonii konstrukcji i formy.
W tym okresie na ziemiach polskich budowano początkowo z drewna, a ważniejsze obiekty z kamienia. Pod koniec XII w. na terenach ubogich w kamień wzrasta zainteresowanie cegłą. Murowano z użyciem tłustej zaprawy wapiennej, także - wapienno-glinowej i glinowej. Obok rzadkich i skromnych witraży do okien wstawiano tafle gomółek - małych zielonkawych krążków z grubego szkła, oprawianych ołowiem. We wnętrzach mniej reprezentacyjnych otwory okienne przesłaniano błonami zwierzęcymi lub naoliwionym płótnem.
Dachy na ogól niezbyt strome, kryto dachówką, łupkiem lub płytkami kamiennymi. Wyjątkowo stosowano blachę ołowianą. W murach o znacznej grubości zazwyczaj tylko lica wykonane były z ciosów kamiennych lub z całej cegły; przestrzeń między-licową wypełniano kamieniem łupanym lub gruzem ceglanym, zalanym zaprawą wapienną.
W miejscach, gdzie skupiały się siły skośne sklepień - ściany usztywniano lizenami lub przyporami. Sklepienie kolebkowe wzmocniono gurtami (czyli łękami, rozmieszczonymi w odstępach), opartymi na wspornikach lub służkach (czyli smukłych i wąskich kolumienkach przyściennych).
W sklepieniach krzyżowych po raz pierwszy w historii pojawiają się żebra, biegnące po krawędzi przenikania kolebek. Z wydzielenia dwu kwadratów pola naw bocznych kościoła w stosunku do jednego kwadratu pola nawy głównej wynikała zmienność systemu podpór (czyli kolumn). Przysadziste trzony kolumn, na ogół gładkie i proste, zdobiono w okresie późniejszym ornamentyką geometryczną, plecionką lub spiralnym żłobkowaniem, ewentualnie - płaskorzeźbami figuralnymi. Charakterystyczne dla stylu romańskiego głowice kolumn kostkowych występowały obok głowic kielichowych lub figuralnych.
W budownictwie sakralnym jawią się rozwiązania bazylikowe (wysoka nawa główna i niższe nawy boczne), halowe (jednakowa wysokość naw), jednonawowe podłużne lub centralne (na planie koła, kwadratu lub krzyża greckiego).
Elementy architektoniczne:
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 3.0 Polska.