Spękane mury można wzmacniać poziomymi prętami stalowymi, wprowadzonymi na wysokościach przekryć stropów po zewnętrznym obrysie murów.
Ściągi mocuje się w narożach ścian do pionowych kątowników i spręża śrubami. Sprężone ściągi doprowadzają mury do stanu pierwotnego (przed spękaniem), przy czym zużycie stali nie jest zbyt duże, a ponadto eliminowana jest konieczność przemurowywania znacznych odcinków przegród. Sprężone ściągi stabilizują nierównomiernie osiadające budynki. Unika się skomplikowanego wzmacniania fundamentów i gruntu. Prace prowadzi się bez wyłączania budynku z użytkowania. Na placu robót wykonuje się tylko montaż wcześniej przygotowanych ściągów i połączeń.
Obliczanie wzmocnienia zarysowanych ścian ściągami sprężającymi polega na rozpatrzeniu równowagi części muru oddzielonego spękaniami i części nieuszkodzonej. Ściągi zaleca się stosować, gdy mamy do czynienia z jednym z trzech podstawowych schematów oddzielenia się "tarczy" od części nieuszkodzonej (rys. 1).
Dalej zostanie omówiony często występujący przypadek wzmacniania ścian osłabionych przy przegięciu, co spowodowane jest nawodnieniem gruntu z jednej strony budynku (rys. 2). Badania Pogosowa dotyczące stanu naprężenia-odkształcenia ścian przy wzmacnianiu ściągami wykazały, że przy niezapełnieniu spękań muru (np. zaprawą cementową) ściągi sprężające powodują poziome ścinanie muru. Dlatego należy dodatkowo sprawdzić wytrzymałość filarków okiennych na ścinanie spowodowane różnymi siłami poziomymi, ściskającymi międzyokienne pasma muru, a powstającymi w czasie naprężania ściągów. Szczegóły podpór pokazano na rys. 3
W pierwszej fazie obliczeń określa się wypadkową sił sprężania ściągów, którą następnie rozdziela się na oddziaływania w poszczególnych kondygnacjach. Wypadkową sił sprężania określa się na podstawie wzoru:
gdzie:
Przyjmując siły naprężania wszystkich cięgien równe P1 = P2 = ... = Pn, otrzymamy:
gdzie: h1,h2, ..., hn - ramiona sił P1, P2,..., Pn względem środka ciężkości muru, który nie uległ spękaniu.
Przy obliczaniu cięgien należy uwzględnić wpływ zmian temperatury zewnętrznej na naprężenia w cięgnach oraz przemieszczenia muru. Naprężenia w cięgnach spowodowane różnicą odkształceń cięgna i muru od temperatury określa się wzorem:
gdzie:
Długość kątowników służących do zamocowania cięgien:
gdzie:
Otrzymana ze wzoru 7 optymalna długość kątownika pozwala najkorzystniej uwzględnić wytrzymałość muru i cięgna.
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 3.0 Polska.