Termomodernizacja

        

Termomodernizacja obiektów zabytkowych jest dziś ważnym zagadnieniem ze względu na to, że niepoprawnie wykonana może bardzo mocno szpecić zabytek. Często widzimy na ulicach wartościową architekturę przebraną w jarmarczne elewacje styropianowe, co może być właśnie znakomitym przykładem takiej działalności.

Odtworzenie elementów elewacji zabytkowej w styropianie lub w każdym innym nieautentycznym materiale jest dziś uznawane ze falsyfikat, co rodzi pytanie, czy są jakieś inne technologie, które można zastosować przy termomodernizacjach wartościowej architektury.

Straty cieplne budynku przez ściany zewnętrze szacowane są na około 20-30% ogólnych strat energetycznych. Dużo więcej energii ulatuje przez dachy i stropy. Wiele ciepła ucieka także przez powszechnie występujące mostki cieplne (np. przy płytach balkonowych). Z tych właśnie przyczyn termomodernizowanie budynków jest bardzo ważnym aspektem wymagającym bardziej zaawansowanych technologicznie metod.

Ważniejsze i popularniejsze technologie termomodernizacji to:

1. Docieplenie dachu i stropu nad ostatnią kondygnacją
2. Izolacja piwnic
3. Likwidacja mostków termicznych
4. Użycie specjalnych tynków termomodernizacyjnych
5. Wentylacja mechaniczna z rekuperacją
6. Modernizacja instalacji wewnętrznych z użyciem energii ze źródeł odnawialnych (pomp ciepła, kolektorów słonecznych czy ogniw fotowoltaicznych)
7. Docieplanie budynku od wewnątrz.

Na uwagę zasługuje ostatnia z wymienionych technologii, czyli docieplanie budynku od wewnątrz. Jest ona dziś szeroko propagowana przez konserwatorów zabytków, którzy dostrzegają w niej przede wszystkim minimalną ingerencję w strukturę zabytkową.

Przykładowe zastosowania tej technologii może być następujące:

Obiekt: budynek poprzemysłowy, ceglany, wpisany do Rejestru Zabytków.

Działania: Ocieplenie budynku od wewnątrz wełną mineralną na ruszcie stalowym z pustką powietrzną bez paraizolacji, ocieplenie stropodachu/stropu twardą płytą mineralną, wstawienie nowych okien z podziałem analogicznym jak w dawnych lecz o znacznie lepszych parametrach cieplnych, zastosowanie wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła, ceglane ściany jedynie oczyszczone i odświeżone.

Szczególnie ważnym aspektem przy docieplaniu budynków od wewnątrz jest cyrkulacja powietrza. W przypadku jej braku, na ścianach mogą osadzać się niekorzystne wykroplenia pary wodnej. Należy zawsze więc pamiętać o całkowitym włączeniu systemu wentylacyjnego w plany remontowe.

Inne technologie wykorzystywane w ocieplaniu zabytków od wewnątrz, to ocieplanie budynków płytami klimatycznymi np. krzemianowo-wapiennymi, system IQ-THerm firmy Remmers, system YTONG MULTIPOR i ocieplanie płytami z pianki poliuretanowej lub ze spienionego szkła.

Ta, jak każda technologia, ma też pewne wady, z których najważniejsze to: konieczność montowania sprawnie działającej wentylacji, co w praktyce oznacza system wentylacji wymuszonej, pomniejszenie powierzchni użytkowej mieszkań oraz konieczność uzyskania zgody wszystkich mieszkańców, a co za tym idzie i potrzeba naniesienia zmian w aktach notarialnych lokali.

Lewa strona: Powstawanie wilgoci poprzez wzajemne oddziaływanie między ciepłą a zimną stroną przegrody; Prawa strona: Podstawanie wilgoci na skutek zewnętrznych warunków atmosferycznych, na przykład deszczu.

Podciąganie kapilarne wody na powierzchnię od strony pomieszczenia i jej odparowanie, oddziałujące na wilgotność powietrza w pomieszczeniu.

Istnieje także alternatywny sposób termomodernizacji zabytkowych sklepień, który polega na ociepleniu go wełną mineralną (lub innym materiałem termoizolacyjnym) od góry przy równoczesnym zastosowaniu otworów wentylacyjnych. Minusem takiego zabiegu jest niewątpliwy fakt, iż wykonane otwory będą widoczne.

   Przykład termomodernizacji sklepienia, strzałkami zaznaczone otwory    
wentylacyjne                                                                                 

Pobierz program do obliczeń cieplno-wilgotnościowych FAST tutaj.