• Polski
• English

Najważniejszym parametrem, a jednocześnie czymś, co określa nam efekt typu pogłos (czy też reverb), jest czas pogłosu. Jest to czas, jaki minie od wydania dźwięku, do momentu aż poziom dźwięku spowodowany przez nasze źródło obniży się o 60dB w porównaniu do głośności źródła. Zasadniczo jest to czas, po jakim jesteśmy w stanie usłyszeć śladowe ilości dźwięku po tym, jak jego źródło przestało go wydawać.

Efekt ten może mieć, w zależności od wersji, wiele różnych parametrów, takich jak czas pogłosu (opisany powyżej), opóźnienie wstępne (parametr użyteczny przy uwiarygadnianiu efektu – dzięki niemu dźwięk nie brzmi jak doczepiony na siłę), rozproszenie i tonalność (do ustalenia, odpowiednio, jak dobrze ściany boczne symulowanego pomieszczenia pochłaniają dźwiek i czy lepiej pochłaniane są częstotliwości niskie, czy wysokie). Poza tymi parametrami możemy oczywiście ustawić standardowe parametry, jak duża część efektu przechodzi dalej, to jest wyjście dry/wet (od nich zależy, jak duża część sygnału wejściowego, a jak duża ilość sygnału z pogłosem jest przepuszczana dalej).

Bez pogłosu

Z pogłosem

Warto opisać dokładniej parametr znany pod nazwą pre-delay. Odnosi się on do czasu pomiędzy oryginalnym (‘suchym’) dźwiękiem, a słyszalnym początkiem wczesnych odbić i ogona pogłosu. Uważne ustawienie parametru pre-delay może w olbrzymi sposób pomóc w podniesieniu klarowności miksu. Dla przykładu, dłuższy pre-delay może przesunąć ogon pogłosu robiąc miejsce dla wokali w znaczący sposób zwiększając ich prezencję i czyniąc je dużo łatwiejszymi do zrozumienia.