Wspolczesne metody konserwacji
  Technologia prac konserwatorskich > Zabezpieczanie konstrukcji > Hydroizolacje > Sposoby osuszania



Powiększ tekst:

Sposoby osuszania

Nieinwazyjnym, szybkim, aczkolwiek dosyć drogim sposobem osuszania jest zastosowanie urządzenień w formie nagrzewnic elektrycznych bądź spalinowych. Co raz większą populranością cieszą się także urządzenia wykorzystujące technologię mikrofalową. Osuszanie mikrofalowe w porównaniu z tradycyjnymi metodami termicznymi pozwala na znaczną oszczędność energii. Podstawową zaletą urządzeń mikrofalowych jest to, że dają one możliwość nagrzewania całej objętości muru, a nie tylko jej powierzchni, przez co są nadwyraz skuteczne.

Rowy i szczeliny

Mogą być wykonane po zewnętrznej, wewnętrznej lub po obu stronach budynku. W budynkach niepodpiwniczonych tworzy się przestrzeń od 30 do 50 cm między murem a ścianką oporową. Głębokość szczeliny winna mieć powyżej metra, a w każdym razie koniecznie poniżej posadzki pomieszczeń wewnętrznych. Ściana oporowa wykonywana jest zwykle z cegły lub bloczków betonowych. Powstała przestrzeń powinna być przykryta płytkami i zaopatrzona w odpowiednią wentylację. W przypadku stosowania rowu od strony wewnętrznej zagłębienie może być wypełnione przewodami c.o., co jeszcze przyspieszy proces osuszania.

Dreny wentylowane

Wykonywane są z porowatych rurek ceramicznych. Osadza się je w bruzdach, na zaprawie wapiennej z grubym pisakiem. Przedostające się od góry ciepłe powietrze wchłania wilgoć przenikającą do rurek na zasadzie kapilarności i po ochłodzeniu wydostaje się na zewnątrz. Rząd rurek w odstępach umożliwiających nachodzenie się na siebie stref działania tworzy pas izolacyjny. Rurki mają zwykle wewnętrzną średnicę na poziomie 3 cm i osadza się ję ze spadkiem 25 procentowym na zewnątrz. Dreny takie nie mogą być osadzone zbyt nisko ze względu na zanieczyszczenia i zacieki deszczu.

Metody absorpcyjne

Użycie pomp próżniowych (firma Ottensten)

Polega na wywierceniu kwadratowej siatki otworów o rozstawie do 1 metra i umieszczenie wewnątrz nich końcówek przewodów podciśnieniowych, które będą wysysać wilgotne powietrze. Na skutek wytworzonego gradientu ciśnienia następuje przepływ suchego powietrza do wnętrza ścian. We wnętrzu następuje odparowanie wilgoci i wyrzucenie jej z powietrzem podciśnieniowym przewodem na zewnątrz. Osuszone powietrze otrzymuje się przez osuszanie absorpcyjne. Metoda ta jest szczególnie przydatna przy większych obiektach.

Metoda kondensacyjnych osuszaczy powietrza (firma Ottensten)

W metodzie tej wilgotne powietrze z uszczelnionego wcześniej pomieszczenia wysysane jest przez wentylatory i podane na wyparownik. Nadmiar wody jest w ten sposób zebrany w postaci kondensatu w zainstalowanym zbiorniku, który z kolei jest wyposażony w odprowadzenie do sieci kanalizacyjnej.  Podstawowym elementem w tym przypadku jest chłodzony skraplacz. Metoda ta wykorzystuje punkt rosy skraplając się na ciele stałym o temperaturze niższym od niej. Przyspieszone odparowywanie ścian jest możliwe dzięki spadkowi wilgotności względnej powietrza, które krąży w obiegu wewnętrznym.

Metoda firmy Munters

Zasadniczym elementem w tej metodzie jest urządzenie pozwalające na regulację wilgotności różnych materiałów. Integrlną część osuszacza stanowi stały ośrodek sorpcyjny wypełniający rotor. Sam proces osuszania przebiega dzięki wymianie wilgoci zawartej w powietrzu przepływającym prze kręcący się rotor. Budowa rotora przypomina plaster miodu nasączony substancją o dużych zdolnościach absorpcyjnych. Pochłonięta wilgoć odprowadzana jest na zewnątrz gorącym strumieniem powietrza. Urządzenie można stosować również przy ujemnych temperaturach.

Metody elektrofizyczne

Wykorzystywane jest tu zjawisko elektroosmozy – przenoszenia wilgoci ścian do gruntu. Ze względu na działanie wyróżnia się tu dwie zasadnicze techniki. W metodzie pasywnej, która nie wymaga zasilania prądem wytwarza się różnicę potencjałów za pomocą elektrod np. miedzianych i cynkowych. W metodzie aktywnej wykorzystuje się zasilanie prądem stałym, przez co jest efektywniejsza od pasywnej.

Metoda firmy Aquapol

Urządzenia do osuszania nie wymagają zasilania i składają się z wiązki drutów miedzianych w drewnianej obudowie. Energia jest czerpana z elektromagnetycznego pola Ziemi. Wytworzone spolaryzowane pole o małym natężeniu pozwala na ukierunkowanie cząsteczek wody. Odwrócony potencjał elektryczny muru wywołuje ruch wody w kierunku gruntu. Zjawiska te nazwane zostały magnetoosmozą i magnetoforezą. Długotrwałe działanie urządzeń ma na celu powstrzymanie podciągania kapilarnego.

Metoda firmy Aquatop

W przeciwieństwie do metody Aquapol aparaty są zasilane prądem zmiennym 230V. Montaż urządzeń przeprowadza się w taki sposób, aby cały budynek znalazł się w polu działania fal elektromagnetycznych. Umieszcza się je na ścianach piwnic lub parteru. Proces osuszania trwa od kilku miesięcy do trzech lat. Emisja pola ma zadanie odwrócić kierunek kapilarnego ruchu wilgoci.

Odmianą metody Aquastop jest system „Random We”. System ten został opracowany przez firmę BTM Jurkiewicz. Czynności są bardzo podobnie jak w przypadku metody Aquastop. Aparaty o mocy około 7 W, w tym przypadku zasilane są napięciem 19V.

Drugą polską odmianą austriackiego wynalazku Aquatop jest Wigopol rozpowszechniony przez firmę Anakom. Urządzenie tego systemu wytwarza dynamiczne pole elektromagnetyczne ze stałymi wartościami. W ekstremalnie niskim obszarze częstotliwości następuje opadanie cząstek wody w kapilarach. Sprzęt wymaga zasilania napięciem 230V.



| Materiały dostępne na licencji Creative Commons. Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 3.0
Copyright Agnieszka Defus & Paweł Proficz | 2011