Wspolczesne metody konserwacji
  Podstawy teoretyczne > Podstawy prawne



Powiększ tekst:

Podstawy prawne

Prawna definicja ochrony zabytków opiera się na trzech klasycznych cytatach łacińskich:

  1. Ignorantia iuris nocet (tłum. „Nieznajomość prawa szkodzi”)
  2. Superficies solo credit (tłum. „To, co na powierzchni, należy do  gruntu”; oznacza to, że właściciel ziemi może roszczyć sobie prawo  do własności każdego obiektu, który na jego ziemi się znajduje)
  3. Primum non nocere (tłum. „Po pierwsze nie szkodzić”)

Definicja zabytku:

Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 z późn. zm.) definiuje zabytek w następującej definicji:

„Zabytek oznacza nieruchomość lub rzecz ruchomą, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową”.

Tu możesz pobrać całą treść ustawy.

Etymologia słowa „zabytek”:

  1. „(…) co z bytu dawnego zostało” (A. Bruckner)
  2. „(…) pozostałego z byłych rzeczy” (S. Linde)
  3. zabyć – staropolskie słowo oznaczające „zapomnieć”, zapożyczone z języka rosyjskiego „забымь” także oznaczające „zapomnieć”.



| Materiały dostępne na licencji Creative Commons. Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 3.0
Copyright Agnieszka Defus & Paweł Proficz | 2011