Prawna
definicja ochrony zabytków
opiera się na trzech klasycznych cytatach łacińskich:
- Ignorantia
iuris nocet (tłum. „Nieznajomość prawa szkodzi”)
- Superficies
solo credit (tłum. „To, co na powierzchni, należy do gruntu”;
oznacza to, że właściciel ziemi może roszczyć sobie prawo do
własności każdego obiektu, który na jego ziemi się znajduje)
- Primum
non nocere (tłum. „Po pierwsze nie szkodzić”)
Definicja
zabytku:
Ustawa z dnia
23 lipca 2003 r. o
ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 z
późn. zm.)
definiuje zabytek w następującej definicji:
„Zabytek
oznacza nieruchomość lub
rzecz ruchomą, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub
związane z
jego działalnością i stanowiące świadectwo epoki bądź zdarzenia,
których
zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość
historyczną, artystyczną lub naukową”.
Tu możesz
pobrać całą treść ustawy.
Etymologia
słowa „zabytek”:
- „(…) co z
bytu dawnego zostało” (A. Bruckner)
- „(…)
pozostałego z byłych rzeczy” (S. Linde)
- zabyć –
staropolskie słowo oznaczające „zapomnieć”, zapożyczone z języka
rosyjskiego „забымь” także oznaczające „zapomnieć”.