Echo trzepoczące (ang. flutter echo), lub inaczej echo wielokrotne, polega na powtarzaniu się sekwencji odbić fali pomiędzy refleksyjnymi płaszczyznami. Najczęściej pojawia się w przypadku usytuowania źródła dźwięku pomiędzy równoległymi powierzchniami, ale można zaobserwować go również przy innym rozmieszczeniu ścian. Przykłady przypadków rozwiązań geometrycznych sprzyjających powstawaniu flutter echa trzepoczącego przedstawiają rysunki od 1 – 3 (źródło). Szczególnie często spotykane w małych pomieszczeniach, gdyż związane jest z krótkim impulsem, wielokrotnie odbijanym. Przez słuchacza postrzegane jako dźwięk podobny do trzepotania skrzydeł. Łatwo go zaobserwować np. klaszcząc w dłonie w wąskim korytarzu. Przykład echa wielokrotnego zostały zaprezentowane poniżej w formie plików dźwiękowych.

Rys. 1 – Efekt echa wielokrotnego pomiędzy dwoma powierzchniami równoległymi.

Rys. 2 – Efekt echa wielokrotnego w przypadku ścian wklęsło-płaskich.

Rys. 3 – Efekt echa wielokrotnego w przypadku ścian nierównoległych.

Efekt flutter echo jest łatwy do uniknięcia – wykorzystuje się własność zjawiska określającą jego powstawanie pomiędzy powierzchniami równoległymi do siebie – dlatego sale projektowane są tak, aby jedna ze ścian była odchylona. Zwykle 5° jest wielkością wystarczającą, aby flutter echo nie występowało. W pomieszczeniach już istniejących wykorzystuje się materiały pochłaniające. Aby pozbyć się efektu echa wielokrotnego wystarczy aby jedna ze powierzchni odbijających została wyłożona materiałem pochłaniającym lub absorbującym. W przypadku małych pomieszczeń, których to w większości dotyczy problem flutter echo, ryzyko, że spadek poziomu dźwięku będzie zbyt duży i zmniejszy klarowność dźwięku nie jest zbyt znaczący.