Rezonatory Helmholtza w swej podstawowej postaci najczęściej przyjmują formę prostopadłościennej lub obłej, pustej w środku bryły zakończonej szyjką zwieńczoną otworem. Dla zwiększenia pochłaniania szyjkę lub szerszą część rezonatora wypełnić można materiałem dźwiękochłonnym. Zależności pozwalające obliczyć częstotliwość rezonansową odnaleźć można w literaturze:

Gdzie:

c – prędkość dźwięku w powietrzu ( ok. 343 m/s),

S – pole przekroju szyjki rezonatora [m²],

l – długość szyjki rezonatora [m],

V – objętość szerszej części rezonatora Helmholtza [m³]

2∆l – poprawka równa 0,9a dla kwadratowego otworu o boku a.

Dla rezonatorów, których szyjka ma okrągły przekrój można wykorzystać przybliżoną zależność:

Gdzie:

R – promień szyjki [m].

Rys. 1 – Przykład modelu rezonatora Helmholtza (źródło).