Wysoki poziom tła akustycznego jest defektem szczególnie związanym z hałasem miejskim (drogowym, szynowym, lotniczym). Najłatwiejszym sposobem zwalczania hałasu/szumu tła jest lokalizacja sal audytoryjnych i koncertowych w spokojniejszych i cichszych częściach miast. Bardzo ważnym elementem jest izolacja, a szczególnie wibroizolacja chroniąca budynek przed drganiami pochodzącymi z zewnątrz. Kolejną przyczyną hałasu może być wyposażenie techniczne budynków, w szczególności system wentylacji. Kontrola emitowanego przez niego dźwięku obejmuje wytłumienie wywiewów wentylatorów oraz  sterowanie prędkością przepływu powietrza. Co ciekawe do poziomu tła aksutycznego zalicza się również dźwięk wydobywany przez publiczność np. oddychanie. Poziom hałasu generowany przez publiczność nie może być sterowany, natomiast należy o nim pamiętać i starać się maksymalnie wyciszyć inne, niepożądane źródła dźwięku. Warto również wspomnieć, że częścią magii koncertu live są momenty kiedy oczarowana i skoncentrowana publiczność jednomyślnie zamiera w ciszy i bezruchu.

Dopuszczalne poziomy hałasu przedstawia poniższy rysunek krzywych NR (ang. noise rating). Są to krzywe określające próg hałasu w pomieszczeniach o danej funkcjonalności na terenie Europy. Analogiczne krzywe, określające poziom hałasu według obowiązujących norm można znaleźć w USA pod nazwą NC (ang. noise criterion). Rysuenk Rys. 1 przedstawia krzywe NR określające dozwolone poziomy tła akustycznego w USA.

Rys. 1 – Krzywe oceny hałasu NR (norma obowiązująca w USA) dla pasm oktawowych (źródło).

Tabela Tab. 1 poniżej zawiera przykłady dopuszczalnych poziomów tła akustycznego i zakłóceń zewnętrznych dla wybranych funkcjonalności pomieszczenia.

Tab. 1 – Przykłady dopuszczalnych poziomów hałasu (źródło).