RAD

Szybkie tworzenie programów użytkowych (Rapid Application Development – RAD) jest mającą już prawie 20 lat techniką szybkiego konstruowania programów, szczególnie przydatną dla systemów, w których istotną rolę odgrywa interfejs użytkownika, natomiast mniejszą przetwarzanie danych

Programy takie mają zbliżoną do siebie strukturę, wiele czynności przy programowaniu daje się w nich zautomatyzować. Typowe dla RAD jest korzystanie z zaawansowanych środowisk wytwarzania oprogramowania (narzędzi CASE) oraz posługiwanie się programowaniem graficznym (visual programming). Typowym środowiskiem RAD jest oprogramowanie CASE służące do produkcji kodu dokonującego interakcji z bazą danych i tworzącego rozmaite raporty (współcześnie najczęściej taki kod wyposażony jest w internetowy interfejs użytkownika). Środowisko takie zawiera:

• narzędzia interfejsu z bazą danych (generowanie zapytań na podstawie formularzy)‏
• generator interfejsu użytkownika (formularzy z guzikami, polami itp.)‏
• powiązania z aplikacjami biurowymi, takimi jak arkusze kalkulacyjne, do dokonywania podstawowych operacji na danych
• narzędzia generowania raportów

W latach 90-tych opracowana została całościowa metodologia tworzenia oprogramowania RAD:

• Oprogramowanie (kolejne iteracje, kolejne wersje prototypów) są tworzone w przedziałach czasowych o ściśle określonej długości (time boxing)
• Jeśli jakieś wymagane elementy nie dają się zrealizować w zadanym przedziale czasowym są opuszczane
• Oprogramowanie jest tworzone przez mały zespół, który często spotyka się z przedstawicielami klienta, aby przedyskutować funkcjonowanie aktualnych prototypów i ewentualnie korygować wymagania dla kolejnych
• Tworzenie kodu opiera się głównie na predefiniowanych elementach, rozmaitych API, bibliotekach, komponentach, zintegrowanych środowiskach wytwarzania kodu; mało jest ręcznego programowania

Techniki RAD krytykowane są pod wieloma względami:

• "szybkie" oznacza często obniżenie standardów niezawodności, efektywności, jakości oprogramowania
• zależność od zastosowanych komponentów może prowadzić do kłopotów z ewolucją oprogramowania, kosztami użytkowania, czasem do problemów prawnych
• stosowanie gotowych komponentów często prowadzi do niekompatybilności wymagań – nie są realizowane żądane cechy, natomiast pojawiają się inne niepotrzebne
• programy stają się zbyt podobne jedne do drugich

Techniki RAD jako techniki prototypowania mogą być wykorzystywane w większych projektach w fazie określania wymagań, a także w procesie projektowania.