Refaktoryzacja

Poprawa projektu struktury klas i samych klas bez zmiany funkcjonalności.

Podstawowe kierunki refaktoryzacji:

• upraszczanie struktury
• zwiększanie elastyczności
• zmniejszanie zbyt dużych klas
• zmniejszanie zbyt długich metod
• unikanie klas podobnych do struktur (zbyt mało kodu)
• unikanie duplikowania (zasada once and only once - „raz i tylko raz”)
• unikanie konstrukcji „switch” i rozbudowanych „if...else if...else” (wprowadzanie dziedziczenia)

Refaktoryzacja jest możliwa dzięki oddzieleniu interfejsu od implementacji (jedna z podstawowych zasad projektowania obiektowego, słuszna także dla projektowania strukturalnego). Sprawia, że możliwe staje się ewolucyjne tworzenie oprogramowania, które pozostaje czytelne i proste.

Pomocna w refaktoryzacji jest staranna kontrola zależności między częściami kodu. Refaktoryzacja ma często prowadzić do uzyskania struktury kodu zgodnej z wzorcami projektowania.