Ustroje przestrzenne przyjmują najczęściej formę brył mocowanych do sufitu lub ściany. Ze względu na swą konstrukcję można podzielić je na:

• pochłaniacze bryłowe pełne – wykonane z jednego rodzaju materiału dźwiękochłonnego
• szkieletowe – częściowo wypełnione materiałem dźwiękochłonnym ze ściankami z innego materiału
• pneumatyczne – z warstwą materiału dźwiękochłonnego na zewnątrz i wewnątrz

W katalogach producentów najczęściej spotyka się je pod anglojęzyczną nazwą Baffle (ustrój o wyglądzie zwieszonej pionowo deski) lub jako wyspy sufitowe.

Do oceny własności pochłaniania dźwięku dla pochłaniaczy przestrzennych służy równoważna powierzchnia pochłaniająca  wyrażona w m² na pojedynczy element zmierzona wg wytycznych normy ISO 354. Wartość  określa wielkość powierzchni całkowicie pochłaniającej dźwięk, równoważnej pochłanianiu pojedynczego zbadanego elementu. Charakterystyka pochłaniania zależy w dużym stopniu od konstrukcji oraz od materiału, z którego został zbudowany dany absorber. Warto zauważyć, iż pochłaniacze przestrzenne oferują bardzo dużą powierzchnię pochłaniania, gdyż mogą zostać zamontowane zarówno w pozycji horyzontalnej jak wertykalnej, jednocześnie najczęściej posiadając niewielką wagę.

Rys. 1 – Przykład zastosowania ustrojów pochłaniających dźwięk w pomieszczeniu biurowym (źródło).