Technologia odkrywkowej eksploatacji złóż
Transport
Transport szynowy
Ogólna charakterystyka:
- tabor przewozowy,
- tory.
Tory mogą być:
Stałe:
- główne (przewozowe),
- pozostałe (stacyjne),
Przesuwne:
- przodkowe (złożowe, nadkładowe),
- zwałowe (zwałowarki pługowe, zwałowarki taśmowe).
Prędkość jazdy uzależniona jest od trwałości toru:
- 15 km/h - tory przesuwne,
- 40 km/h - tory stałe.
Prześwit torów: 600 mm, 750 mm, 900 mm, 1435 mm.
Minimalny promień łuku torów: 50m, 75m, 75m, 180m.
Transport szynowy ustępuje - występuje jeszcze w kopalniach węgla brunatnego i piasków podsadzkowych. Ten rodzaj transportu ma zastosowanie w płytkich kopalniach, jako że w kopalniach głębokich osiąga małą wydajność co jest
związane z wydłużeniem czasu cyklu na skutek dłuższej drogi transportu i zwiększenie czasu manewrowania.
Zalety transportu szynowego:
- duża wytrzymałość i duży okres pracy,
- możliwość wykorzystania różnego rodzaju energii i nieduże jej zużycie,
- duża pewność ruchu,
- stosunkowo duża wydajność,
- niewielkie koszty utrzymania taboru.
Wady:
- małe dopuszczalne nachylenie tras (trakcja parowa - 25‰, spalinowo-elektryczna - 40‰, PKP - 40-60‰),
- znaczne promienie łuków,
- znaczne długości torów (trasy) i wysoki jej koszt,
- wysokie koszty utrzymania torów,
- trudność zastosowania w głębokich kopalniach.
Przy transporcie szynowym należy stosować zabierki o maksymalnej szerokości, gdyż powoduje to zmniejszenie częstości przesuwania tras na poziomie roboczym. Należy zapewnić jak najszybszą wymianę pociągów pod koparkami, wymusza to maksymalną wydajność koparek.
Organizacja ruchu pociągów:
- w oparciu o rozkład jazdy (harmonogram),
- w oparciu o kierowanie dyspozytorskie,
- w oparciu o system mieszany.
