Czas trwania sztuki greckiej dzielony jest na trzy okresy rozwoju:

OKRES ARCHAICZNY

Najstarszy z trzech etapów datowany od XII do V w. p.n.e. Najbardziej istotną cechą tamtego okresu jest ukształtowanie się stylu doryckiego i jońskiego.

OKRES KLASYCZNY

W architekturze starożytnej Grecji to drugi z etapów rozwoju datowany na lata pomiędzy V w. p.n.e., a rokiem ok. 330 p.n.e.

Akropol ateński

Okres ten jest zwany złotym wiekiem dla kultury greckiej. Niesie szczytowe osiągnięcia gospodarcze i kulturalne, a demokracja ateńska zyskuje pełną dojrzałość. Wybudowano wówczas świątynie, teatry, stadiony szkoły, m.in. zespół Akropolu ateńskiego. Do charakterystycznych cech architektury tamtego okresu należy zaliczyć przestrzeganie zasady kompozycji wcześniej powstałych stylów jak i pojawienie się w praktyce głowicy korynckiej.

OKRES HELLENISTYCZNY

Ostatni, umowny okres dziejów sztuki starożytnej Grecji. Jego ramy czasowe wyznaczają: śmierć Aleksandra Macedońskiego ok. 330 p.n.e. oraz podbój ostatniego, niezależnego państwa hellenistycznego (30 p.n.e.).

W tym czasie kultura grecka rozprzestrzenia się poza Grecję, zapożyczając ze Wschodu zamiłowania do bogactwa i przepychu. Upadek demokracji sprawia, że ze zdobyczy sztuki korzysta arystokracja i sfery rządzące. Buduje się głównie pałace, wille, świątynia, łaźnie i biblioteki. Jednocześnie rozpowszechnia się styl koryncki obfity w dekoracje, a charakterystyczną dla okresu klasycznego szlachetną prostotę, umiar i spokój zastępuje się teraz napięciem i emocją.

Greckie porządki architektoniczne
a) dorycki, b) joński, c) koryncki

Do rozwiązań zastosowanych w starożytnej Grecji należy zaliczyć:

• mury boczne - wykonane z kamienia ciosanego (ewentualnie cegły) bez użycia zaprawy;
• metal - głównie brąz, stosowany na klamry, gwoździe, elementy zdobnicze,
• ściany - pokryte od wewnątrz wygładzoną warstwą gipsu;
• kondygnacje - zamykane od góry stropami z drewnianych belek, a później także belek kamiennych;
• dach - zwykle dwupołaciowy, kryty dachówką paloną lub cienkimi płytkami z kamienia;
• posadzki - układane z ozdobionych płyt kamiennych, czasami w kompozycji mozaiki.

Widok i rzut poziomy domu greckiego w Priene
1 - wejście, 2 - dziedziniec, 3 - pomieszczenia gospodarcze, 4 - wnęka,
5 i 6 - przedsionek i izba tworzące megaron, 7 - sypialnie

Charakterystyka architektury:

Architektura charakteryzuje się na ogół ładem, logiką i regularnością. Elementy poziome, pionowe i ukośne pozostawały w równowadze kompozycyjnej. Zwłaszcza w świątyniach, niezależnie od porządku architektonicznego, powtarzał się schemat układu pionowego, na który składały się:

• krepidoma,
• kolumnada,
• architraw,
• fryz z gzymsem zakończonym simą (czyli rynną),
• przyczółek, którego wewnętrzne pole zwane tympanonem - przyozdabiano dekoracją rzeźbiarską.

Schemat układu pionowego świątyni greckiej