UML cz.1

Język UML (Unified Modeling Language) jest rozbudowanym językiem modelowania systemów oraz tworzenia specyfikacji.

Powstał w wyniku rozwoju notacji graficznych związanych z trzema metodologiami tworzenia oprogramowania obiektowego: OOAD Boocha, OOSE Jacobsona i OMT Rumbaugh. Obecnie rozwijany jest jako standard organizacji OMG (Object Management Group). W naszym wykładzie diagramy UML zgodne są ze specyfikacją UML 2.0.

Z teoretycznego punktu widzenia UML może być traktowany jako sposób uściślenia pojmowania bytów występujących w programach (zwłaszcza obiektowych). Specyfikacja języka UML stworzona przez konsorcjum OMG kładzie nacisk na ten właśnie aspekt UML (UML jako meta-model oprogramowania). Z praktycznego punktu widzenia UML może być stosowany jako wyłącznie notacja ułatwiająca zrozumienie konkretnych systemów komputerowych.

Język UML może być w procesie wytwarzania oprogramowania wykorzystywany na kilka różnych sposobów:

• można stosować UML jako pomocniczą notację ułatwiającą zrozumienie struktury i funkcjonowania programu
• można używać UML jako sposobu zapisu szczegółowego projektu systemu
• można próbować stosowania UML jako ścisłego języka opisu tworzonego programu, tak aby możliwe było automatyczne wygenerowanie ostatecznego kodu w konkretnym języku programowania

Model UML systemu jest wyrażany w szeregu diagramów przedstawiających rozmaite części i aspekty modelu.

Diagramy różnią się:

• rodzajem – różne typy diagramów odpowiadają różnym sposobom widzenia systemu
• stopniem szczegółowości – każdy diagram tworzony jest z konkretnym celem w konkretnej fazie rozwijania oprogramowania; inny poziom szczegółowości zawierać będzie konsultowany z użytkownikami diagram z fazy określania wymagań, a inny diagram mający być szczegółową specyfikacją elementu systemu, przeznaczony do automatycznej generacji kodu na jego podstawie