Konwersja analogowo-cyfrowa (A/C)
Mamy zajmować się sygnałami cyfrowymi, ale rzeczywiste wielkości fizyczne przyjmują analogowe (ciągłe) wartości.
Dlatego zawsze najpierw musimy przekształcić nasze dane z postaci analogowej na cyfrową - dokonać tzw. konwersji A/C.
Zadanie wydaje się trywialne, ale po drodze pojawia się kilka niebezpieczeństw.
Sygnał dyskretny w czasie otrzymuje się mierząc wartość jakiejś wielkości fizycznej w określonych odstępach czasu.
Ile razy musimy zmierzyć wartość sygnału, żeby mieć pewność jaką ma on
właściwie częstotliwość? Innymi słowy jak często musimy dokonywać pomiaru?
Sygnał cyfrowy przyjmuje również dyskretne wartości. Nie da się uniknąć niedokładności i błędów
reprezentacji. Jak możemy upewnić się, że pomimo niedoskonałości danego
sposobu reprezentacji informacja została zachowana?
Przy okazji DFT dowiedziałeś się też, że również to narzędzie ma wady. Pewne częstotliwości 'przeciekają' do innych prążków. Zagadnienie przecieku widma oraz sposoby jego rozwiązania były omówione dokładnie w części dotyczącej DFT.
Na koniec musimy dane zakodować, czyli zapisać w formie odpowiedniej dla komputera; jaka forma kodowania będzie najlepsza? Jakie ograniczenia się z nią wiążą?
Pomimo przytłaczającej ilości znaków zapytania proces konwersji jest stosunkowo prosty. Można wyróżnić w nim pięć głównych etapów:
- Użycie filtru antyaliasingowego
- Próbkowanie
- Kwantyzację
- Segmentację i okienkowanie
- Kodowanie
