Konstrukcje drewniane

Zasadniczo wszystkie konstrukcje wieźb dachowych w budynkach zabytkowych są drewniane. Drewno wykorzystywane było równie często do wznoszenia ścian budynków. Wiekszość chałp chłopskich, spora część dworów, budynki gospodarcze, średniowieczne zabudowania miejskie, były wznoszone jako konstrukcje drewniane bądź szachulcowe. Przed wprowadzeniem stali płaskie stropy można było uzyskać w zasadzie tylko za pomocą belek drewninych. W przypadku słabych gruntów, budynki osadzano również za pomocą drewnianych bali. Popularność jaką zawdzięcza sobie ten materiał zarówno w przeszłości jaki dziasiaj nie jest przypadkowa, gdyż jest to bardzo wytrzymały, lekki i stosunkowo tani materiał konstrukcyjny.

Procesy niszczenia drewna zapoczątkowane są przez owady, grzyby i gnicie występujące w środowisku wilgotnym. Ich skutki widoczne są zwykle w charakterystycznych miejscach na styku z murami. Dawniej belki stropowe i tramowe osadzane były bezpośrednio w murach bez jakiejkolwiek izolacji i możliwości przewietrzania. Jedynie czasami można spotkać stosowanie kamiennych wsporników umożliwiających swobodną wentylację lub izolację w formie warstwy gliny.

Przyczyną zawilgocenia najczęściej są nieszczelności pokrycia dachowego i brak osłony elementów drewnianych. Problem ten dotyka szczególnie połączeń ciesielskich, gdzie woda ma dostęp do głębszych partii drewna.

Oprócz wilgoci niebezpieczne dla drewna jest działalność owadów. Larwy żywiące się drewnem drążą korytarze i w ten sposób znacząco osłabiają jego wytrzymałość. Ogólnie rzecz ujmując niszczenie konstrukcji drewnianych spowodowane jest głównie korozją biologiczną.